Bila kau mula berkira

Nak dapat kerja yang kita betul-betul suka, memang susah. Nak ikut gaya dan cakap Steve Jobs, cari keje yg betul2 minat, ada jugak karang bil tak berbayar, kereta kena tarik, makan megi pun dah kira mewah, etc etc. maksud saya, most of us commit pd kerja yg boleh bagi duit, bagi makan. Totally suka atau tak, itu perkara lain.

Jadi bila bekerja tu, kita tend to sesuaikan diri ikut keadaan, ikut persekitaran. Tapi ada je yang jenis ikut kepala sendiri. Bangsa camtu ada dua jenis je. Satu, dia owner company tu. so ikut dia lah nak corak camne. Tp kalau once your company open to public, kena amik kira pendapat dan decision org lain. Jenis kedua, bukan owner, tp perasan mcm owner. Perasan dh cukup bagus, dan semua kena ikut rentak dia. Kalau mmg jawatan tinggi takpe gak. Ni kalau yg suam-suam kuku je, alahai nak menitik air mata tengok.

Macam saya, bila kat pejabat, bab kerja saya malas nak berkira. Eventho ada kerja-kerja tu sepatutnya orang lain kena buat, tp mana yang saya boleh tolong, sure saya akan tolong. Ni bkn up diri sendiri, tp siapa yang kenal saya, taulah saya mcm mana.

Nak dijadikan cerita, ada colleague saya ni, lelaki, gaya sikit lagi nak mcm bos, padahal jawatan sama dengan saya. Mungkin sebab dia masih muda, so lagak ketidakmatangan itu terlalu terserlah. Semua nak ikut pendapat sendiri. Siap selalu nak mention pasal kebagusan dia di tmpt lama. Well, yang tu saya boleh tahan lagi. Malas sgt nak layan. Cuma semalam bila mamat ni, mula berkira pasal kerja, hah yang tu memang takleh tahan dah. Simple je kot, cuma nak mintak arahkan technician do something, as i'm not around at the moment. Tapi jawapan dia mmg terbaek, " ini bukan kerja aku.so aku taknak buat ". Walaweh, lupa ye yang saya selalu je cover your ass. Takpe labu, saya ingat ayat tu sampai bila-bila. Nak sangat berkira kan, pasni hadap saya yang berkira pulak. Huh.

Nantikan pembalasan darikuuuuuu.....